Uczestniczki/uczestnicy wystawy: Teresa Anniuk-Gulak, Agnieszka Antosiewicz-Mas, Patrycja Basińska, Elżbieta Drewniak, Ewa Hajduk, Piotr Komorowski, Natalia Kraczoń, Katarzyna Laskus-Stwora, Jolanta Lipowczan-Stolarczyk, Patrycja Maciaszek, Halina Marduła, Elwira Marszałkowska-Krześ, Ewa Martyniszyn, Elżbieta Oliwiak, Jagoda Patron, Mariusz Rażniewski, Sofia Vero, Anna Surmińska, Grzegorz Surmiński, Aneta Więcek-Zabłotna.
I gdybyś potrzebował opisu wystawy np na fb:
(...) Czym jest więc czas?
Jeśli mnie nikt o to nie pyta, to wiem, ale jeśli chcę to wyjaśnić pytającemu, to nie wiem.
Św. Augustyn, Wyznania
Graficzny schemat upływu czasu pokazuje strzałkę biegnącą od lewej do prawej strony. Jej dowolny punkt wyznacza jakiś konkretny moment, określając te pozostałe jako minione, lub przyszłe na linii czasowej. W codziennym doświadczaniu czasu jest jednak nieco inaczej: przeżywamy go jedynie w punktualnym odczuwaniu teraz, które płynnie przechodzi w kolejne swoje manifestacje.
Teraźniejszość jest więc ze swojej istoty niezwykle efemeryczna. Równie tajemnicze wydają się być przeszłość, której już nie ma, jak i przyszłość, której jeszcze nie ma. Jedynym dostępem do jakiejkolwiek uchwytnej rzeczywistości zdaje się być pamięć, w której zachowujemy strzępy wrażeń w spadku po mijających nieustannie aktach teraźniejszości. W powszednim doświadczaniu świata skonstruowani jesteśmy do postrzegania przyczynowo-skutkowego, w porządku czasowym podzielonym na odcinki ułożone w kolejności zgodnej ze strzałką czasu. Fizyka relatywistyczna podważyła ten porządek, wskazując na względność pojęcia zarówno czasu, jak i przestrzeni, których parametry zależą od punktu odniesienia obserwatora, materii, oraz siły grawitacji.
Być może, jak ujmował to Izaak Newton, czas, ale także przestrzeń, są niezależnymi aspektami obiektywnej rzeczywistości, będącej konfiguracją nieskończonej ilości wariantów jej podsystemów, a my zawieramy się w jednym z nich, jako czasoprzestrzenny podzbiór o cechach jemu właściwych. I podobnie, wespół z pozostałymi podzbiorami, współtworzymy jedną całość wpisując się w konstrukcję Uniwersum mocą naszych intencji, prób, błędów i wszelkiej innej aktywności podejmowanej na drodze codziennej krzątaniny.
Fotografia i pochodne jej media przybliżają schemat przemijania. Ale przede wszystkim są nośnikiem pamięci, nierzadko trwalszym niż pojedyncze ludzkie istnienie. Fotografia to również sposób wypowiedzi, dzięki któremu możliwe staje się przybliżenie indywidualnych, autorskich interpretacji samego w sobie pojęcia czasu. Autorami wystawy są aktualni członkowie i sympatycy Autorskiego Laboratorium Fotografii z Wrocławia założonego w 2015 roku przez Piotra Komorowskiego. ALF jest płaszczyzną wymiany idei artystycznych pomiędzy fotografami jak i przedstawicielami innych mediów, zorientowanymi na pogłębianie i wzbogacanie umiejętności twórczej wypowiedzi.
